تاريخچه استفاده از آسپرين (اسيد ساليسيليك) بصورت گياهان دارويي به دوران سومر و مصر باستان بازميگردد.
آنها از گياهان داراي اسيد ساليسيليك جهت التيام درد، تب و التهاب مفاصل استفاده ميكردند
در قرن ١٩ اسيدساليسيليك بصورت فراورده دارويي عرضه شد
مدتي استفاده از آسپرين بعلت عرضه داروهاي جديد ضددرد و ضدالتهاب مانند ايبوپروفن و استامينوفن كاهش يافت. ولي مجددا در دهه ٦٠ ميلادي با كشف اثرات آن در كاهش حوادث قلبي عروقي مصرفش افزايش پيدا كرد.
هرچند تاثير آسپرين در كاهش مرگ و مير در بيماران مبتلا به بيماريهاي قلبي عروقي بخوبي اثبات شده ، استفاده از آن جهت پيشگيري از اين بيماريها همواره مورد سوال است.
شروع آسپرين در حال حاضر براي پيشگيري از بيماريهاي قلبي عروقي در حال حاضر براي سنين زير ٥٠ يا بالاي ٧٠ توصيه نميشود.
در افراد ٥٠-٧٠ ساله شروع آسپرين جهت پيشگيري از بيماريهاي قلبي عروقي و مرگ و مير ناشئ از آنها در صورتي كه پر ريسك باشند توصيه ميشود. تعيين اين ريسك بر پايه وجود عوامل خطر، توسط پزشك صورت ميگيرد لذا مصرف خودسرانه بهيچ وجه توصيه نمي شود.
